پیش از اختراع چراغ و گسترش استفاده از آن ، برنامه فعالیت و خواب انسانها را عمدتا چرخش زمین و طول روز و شب تعیین می کرد. از زمانیکه ما به تکنولوژی ای دست یافتیم که قسمت قابل توجهی از شب را از بین می برد، ساعت های مفید شب زنده داری ما به طور متوسط 13 درصد افزایش یافته است.اما با وجود اینکه این تسهیلات مدرن سرعت فعالیت های انسان را افزایش داده اند، کم کم مشکلات فراوانی هم برای اکوسیستم ایجاد کردند.

زیرا زندگی روی زمین از میلیون ها سال پیش در محیطی شکل گرفته است که از دوره های منظم روشنایی و تاریکی تشکیل شده وهمه فعالیتها برای یک دوره تناوب 24 ساعته تنظیم شده است. قابل پیش بینی بودن طول روز و شب در طی سالها باعث شکل گیری بدن موجودات زنده به گونه ای شده است که بتوانند حداکثر بهره وری را از هر دوی دوره های تاریکی و روشنایی داشته باشند.از این رو هورمون ملاتونین که در بدن جانداران در طول هزاران سال وجود داشته است، در پاسخ به دوره های تاریکی و روشنایی و شب ها 10 برابر روزها ترشح می شود. اما روند رو به رشد از بین بردن شب و روشن کردن آن ، ساعت فیزیولوژیک تمام موجودات زنده را بر هم زده است.همچنان که مطالعات علمی نشان می دهد استفاده از نورهای مصنوعی نه تنها فواید عمده ای برای انسان ندارد بلکه با بر هم زدن ریتم طبیعی تاریکی و روشنایی سلامتی موجودات زنده را به خطر انداخته است،همچنان که در انسان قرار گرفتن بیش از حد در مقابل نور مصنوعی باعث کمبود ترشح هورمون ملاتونین شده و باعث افزایش احتمال بروز بیماریهایی چون سرطان سینه،سرطان خون ، افسردگی، صرع، سرطان پروستات و ... می شود.

اما اولین مطالعات را حدود 40 سال پیش ستاره شناسان در خصوص آلودگی نوری داشتند، چرا که پیش از محسوس بودن این افزایش روشنایی برای سایر افراد تجهیزات دقیق ستاره شناسان متوجه چنین شرایطی شده بود. کم فروغ تر شدن ستارگان در شهرهای بزرگ آنان را بر آن داشت تا چرایی موضوع را جویا شوند.در واقع رفته رفته حدود 2000 ستاره بواسطه آسمانهای آلوده به نورهای مصنوعی از دیدگان مردم کشوری مثل آمریکا ناپدید شد.

برای رفع مشکلات ناشی از افزایش طول روزها و استفاده بهینه ازسیکل 24 ساعته شبانه روز در دنیای مدرن، باید توفیق در به دست آوردن این تعادل، به مقررات دقیق روشنایی احتیاج دارد. در کشورهای اروپایی چنین قوانینی همزمان با افزایش آگاهی های اجتماعی نسبت به نورپردازی شبانه و درک وجود نورهای مزاحم شکل گرفت.

شما می توانید نمونه های فراوانی از آلودگی نوری را كه در اثر استفاده غير منطقي از نور مصنوعي ايجاد مي شود، در اطرافتان ببینید. اگر شما درجه تاریکی آسمان در محل زندگی خود را هر سال نسبت به سال قبل بسنجید به پدیده آشکار از بین رفتن آسمان شب در شهرها پی می برید.. چراغهای مورد استفاده در شهرها بیشتر نور گسیلی خود را مستقیما به سمت آسمان نشانه می روند که هیچ تاثیری در روشنایی محوطه ها ندارد، بلکه فقط باعث هدر دادن مقدار زیادی انرژی الکتریکی می شود. صرف نظر از اینکه آثار سوء فراوانی هم بر زیبایی محیط و سلامت جسمی و روانی شهرنشینان دارد.

اما احتمال دارد از آنچه تا كنون گفته شد چنين نتيجه گيري كنيد كه اخترشناسان مايلند تمام چراغها در طول شب خاموش بمانند. در حقيقت چنين نيست. آنچه مطلوب است درك درست و صحيحي از مفهوم نياز به روشنايي در شب است و براي رسيدن به اين مهم است كه اصولا ميزان روشنايي چراغها در شب و نحوه نصب آنها بايد معقول،كارا و از نظر اقتصادي به صرفه باشد. ما مي خواهيم نسل هاي آتي ميراث دار شب هاي پرستاره اي باشند كه ما برايشان حفظ و حراست كرده ايم. چيزي كه از 1950 تا کنون حتي در روستاهاي دوردست نيز يافت نمي شود. آنهم براي اينكه نور چراغهاي شهرمان نور ستارگاني را كه صدها ، هزاران و ميليون ها سال سفر كرده اند تا به ديدگان ما برسند، با بي رحمي از ما مي گيرند.

در اينجا بايد به بازي دوجانبه تكنولوژي اشاره كرد.مدرنيسم از يك سو امكان سفر به فضا و رصد فضاهاي بيكران و دوردست را با استفاده از تلسكوپ هاي غول پيكر براي ما فراهم مي كند تا تصوير نفس گيري از ستارگان و سيارات دوردست به دست آوريم و از سوي ديگر با دادن روشنايي مصنوعي به شبهايمان، پرده اي بر روي آسمان شب كشيده است.

رصدخانه دانشگاه كاشان با همكاري انجمن آسمان تاريك دانشگاه كاشان تلاش دارد تا قدمي هرچند كوچك در زمينه آگاه نمودن اذهان عمومي در مورد آلودگي نوري و تاثيرات آن برداد. اميد است تا علاقمندان و فرهيختگان ما را در اين امر ياري نمايند.

متن اولیه از ن.د.