ستاره سهیل دومین ستاره درخشان آسمان است. زنده‌یاد دکتر پرویز اذکایی باور داشتند که سدویس نام اوستایی این ستاره است. در فرهنگ ایرانی زیاد بدان پرداخته شده است. سر زدن ستاره سهیل در برخی از جاهای ایران نوید برداشت پاییزی برای کشاورزان است. این ستاره در نیم‌کره جنوبی کره آسمان است. از این روی در بخش بزرگی از ایران، این ستاره را می‌توان در آسمان دید. اما هر شب در آسمان دیده نمی‌شود. از دیگر سوی زمان حضور آن در آسمان در هر شب کوتاه است. از اینجاست که ضربالمثل "ستاره سهیل شدی" رایج شده است. آسمان زمستان بهترین زمان دیدن این ستاره است. این ستاره را در لبه افق می‌توان دید. به شرط آنکه افق باز باشد. یعنی کوه، درخت یا ساختمان، چشم‌انداز افق جنوبی را نبسته باشد. و البته آلودگی نوری هم کم باشد.

پیکر آسمانی شکارچی (به تازی: صورت فلکی جبار) و ستاره شباهنگ راهنمای خوبی برای یافتن این ستاره هستند. در اینجا تصویری که از این ستاره در نیاسر توسط ایرج صفایی از این ستاره گرفته شده را می‌توانید ببینید. در ادامه چگونگی یافتن ستاره سهیل با با کمک نقشه آسمان هم آورده شده است.

بازنشر مطالب این وبسایت ممنوع است